Azametli Adamları Palyaçoya Çevirmek

Ölüm yıl dönümü ve anma günleri… Öyle abartıldı ki artık tarih eşelenerek hiç kimsenin anmayı akıl edemediği birini bulup onun adına günler düzenleme işgüzarlığına dönüştü. Kabirlerinden getirilip ortalığa saçılıyorlar. Kim ya da kimler daha mahirse bu işte o/onlar daha fazla övünüyor. Kabirdekilerle övünmenin bundan daha açık bir görünümü var mı? Üstelik kutsallaştırılarak yapılmaktadır her şey. Hayatta olmayan bir adama “söylettirilmeye” çalışılan şeyler adamın bir ömrünü vererek mücadele ettiği şeyler olabiliyor. Kabirlerinden kalksalar kendilerinin bile kabul etmeyecekleri iltifatlarla, rol biçmelerle basit bir figür haline getiriliveriyorlar.Düpedüz iftira ediliyorlar. Azametiyle bir ömür yaşamış dev gibi adamlar sahnede palyaçoya çevriliyor. Dönderip dönderip oynuyorlar adamlarla. O koca adamlara bir palyaçoya verilen değer kadar değer veriliyor. Bir palyaçodan beklenen bekleniyor. Palyaço sahnede kostümünü çıkarıp esas kimliğine bürünecek olsa engellenir çünkü oynanan bir oyun vardır ve o oyun gereği aslî hüviyetinden uzaklaşmak zorundadır.Oyun bitene kadar da öyle kalmak zorundadır. Bir palyaço seyirci karşısına çıkıp ciddi şeyler söyleyemez. Çünkü o eğlenceliktir. Palyaço ders vermez, palyaço öğüt vermez, palyaço senin gerçeğinle ilgilenmez. Palyaço o "anlıktır" sonrasında yoktur. Koca koca adamlar şov meraklıları tarafından fikir sahibi bile olmadıkları kişiyi izlemeye gelen gürûh karşısında öncesi ve sonrasında hiçbir değeri ve kimliği olmayan bir palyaçoya dönüştürülüyorlar. Birileri de bununla iftihar ediyorlar. Bu onlara yapılan zulümdür. Ölmüş ve hesabı artık Allah’a kalmış bir adama yapılan bir zulümdür. Bir iftiradır. Bu anma gecelerini onlara layıkıyla değer verilemediğinin bundan sonra hak ettiği değerin verileceğinin beyanı gibi yapılır. Bazen öyle anlatılıyor ki şahsiyetler; sanki oradakilerin anlayışına ve lütfuna muhtaçmış gibi bir hava esiyor. Sanki oradakiler onu anmasa ona hak ettiği itibarı veren olmayacak. Onlar andılar ya diğeri de artık mezarında rahatça yatabilir. Bir adamı anlamak değil yapılanlar; onlardan eğlencelik çıkarmaktır. İşte bunun için zulümdür. Ya gerçeği gizliyorlar ya da bir yalana inandırmaya çalışıyorlar. Ya bir zavallıya dönüştürüyorlar ya da bir yarı tanrıya. Kimi anıyorlarsa onu dünyadaki duruşundan uzaklara fırlatıyorlar. Adamı gaye ve emeliyle ters taraflara koyuyorlar. Onlara sanki kaybettikleri itibarı vermiş gibi de caka satıyorlar.